Dieta przy insulinooporności
Brak energii, ciągłe zmęczenie, senność, kłopoty z utrzymaniem prawidłowej wagi i obniżenie nastroju często zrzucamy na karb pory roku, gorszej pogody, stresu, przepracowania, spadku koncentracji czy odporności. Tymczasem te objawy mogą wskazywać, że zmagamy się z insulinoopornością.
Z terminem insulinooporności spotkał się w swoim otoczeniu chyba każdy z nas. Jest to stan obniżonej wrażliwości organizmu na działanie insuliny. W momencie, gdy organizm za słabo reaguje na prawidłowe ilości insuliny, zaczyna produkować ten hormon w coraz większych ilościach, co prowadzi do rozwoju wielu chorób, w tym chorób układu sercowo-naczyniowego i cukrzycy typu 2. Insulinooporność jest częścią tzw. zespołu metabolicznego (a nie odrębną jednostką chorobową) czyli grupy zaburzeń, które często występują razem u jednej osoby i są ze sobą ściśle powiązane. Są to otyłość, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia metabolizmu trójglicerydów i cholesterolu oraz poziom glukozy we krwi na czczo równy lub wyższy niż 100 mg/dl.
Przyczyny insulinooporności są różne. U wielu pacjentów ma ona podłoże genetyczne, u innych wynika z zaburzeń hormonalnych. Insulinooporność może być również efektem przyjmowania np. preparatów przeciwwirusowych, leków sterydowych, antybiotyków czy antykoncepcji hormonalnej. Należy jednak zaznaczyć, że najbardziej zagrożone insulinoopornością są osoby z nadwagą i otyłe. Nie bez znaczenia jest także brak aktywności fizycznej oraz dieta obfitująca w tłuszcze i węglowodany proste.
ŁOSOŚ W PERGAMINIE
Ilość składników wg. uznania. Surowego łososia doprawiamy do smaku solą, pieprzem, czosnkiem i cytryną. Pergamin smarujemy oliwą z oliwek, układamy warzywa, które mamy w domu, kładziemy kawałki łososia, plasterki cytryny i zawijamy w pergamin. Pieczemy ok. 20 minut w 180 stopniach na termoobiegu. Podajemy z brązowym ryżem lub kaszą.
By zdiagnozować Insulinooporność, należy poddać się badaniom na oznaczenie glukozy na czczo, i w odstępach czasowych, we krwi oraz doustny test obciążenia glukozą (OGTT). W dalszej diagnostyce lekarz może zalecić wykonanie innych badań, np. oznaczenia poziomu insuliny w surowicy na czczo.
Z insulinoopornością można skutecznie walczyć. Przede wszystkim należy natychmiast zmienić styl życia. Zmienić dietę oraz wprowadzić regularną aktywność fizyczną. W kwestii jadłospisu należy zadbać o to, aby konsumowane posiłki składały się ze składników, które nie będą powodowały dużych wyrzutów insuliny, czyli sprawdzać indeks glikemiczny, który określa, jak gwałtownie po spożyciu danego produktu wzrasta poziom glukozy. Niezbędnym jest ograniczenie produktów przetworzonych, gdzie znajdziemy mnóstwo cukru i nasyconych kwasów tłuszczowych. By zmniejszyć masę ciała, powinno się regularnie ćwiczyć. W trakcie wysiłku mięśnie pobierają i spalają glukozę, co ułatwia kontrolowanie prawidłowego poziomu cukru we krwi. Korzystne są głównie treningi aerobowe, jednak poziom aktywności należy dopasować do swoich możliwości. Dobrze jest zadbać o zegarek, który zlicza kroki. Jest niezwykle motywującym narzędziem, by się ruszać. WHO zaleca min. 10 tysięcy kroków dziennie. Ważnym jest też, by zadbać o wypoczynek i jakość snu.
Skoro odpowiednia dieta stanowi klucz do sukcesu, to, by poczuć się lepiej przy insulinooporności, warto zwrócić uwagę na kilka zasad. 1. Wyeliminujmy z naszej diety słodycze, fast foody oraz produkty przetworzone. 2. Wybierajmy produkty z niskim indeksem glikemicznym. 3. Jedzmy posiłki regularnie i w podobnych odstępach czasu. 4. Nie podjadajmy między posiłkami. 5. Wprowadźmy wysiłek fizyczny. Jeśli nie lubimy sportu, zaleca się robienie min. 10 tysięcy kroków dziennie. 6. Używajmy produktów dobrej jakości, to podstawa!
Ewa Duszkiewicz
