Prawo karne w praktyce

O tym warto pamiętać

Przybywając do Monachium, mamy na celu przede wszystkim poprawę naszego bytu. Monachium oferuje nam nie tylko wiele możliwości do „zarobienia pieniędzy”, ale również szereg możliwości spędzenia wolnego czasu. W upalne monachijskie dni może to być np. wizyta w ogródku piwnym (Biergarten) czy udział w nadchodzącym święcie piwa (Oktoberfest). Sęk w tym, że dla niektórych powrót autem do domu po 2–3 piwach to coś normalnego i oczywistego. Innym zdarza się być może po 4–5 piwach rozwiązywać spory i kłótnie za pomocą przemocy.

PIERWSZA ZASADA Milczenie jest złotem

Jeżeli już zdarzy nam się popełnić błąd, czy to jeżdżąc samochodem pod wpływem alkoholu, czy poprzez uwikłanie w jakieś bójki, pierwszą zasadą, o której należy pamiętać, jest to, iż pod żadnym pozorem nie składamy żadnych wyjaśnień ani policji, ani prokuraturze. Mówiąc wprost: nie mówimy nic. W prawie karnym obowiązuje zasada, że podejrzany o jakiekolwiek przestępstwo ma prawo do odmowy składania zeznań. Z tego prawa warto jest korzystać nawet wtedy, gdy wydaje nam się, że możemy policji wyjaśnić ową „pomyłkę”. Wszystko, co zostanie powiedziane czy to uprzejmemu panu policjantowi, czy miłemu panu z „Zollamtu“, zostanie bezwzględnie wykorzystane przeciwko nam. A zatem ułatwiając zadanie organom ścigania, możemy tylko pogorszyć naszą sytuację.

ARESZT

Nierzadko zdarza się, że sąd od razu zasądza tymczasowy areszt (Untersuchungshaft). Wbrew pozorom nie jest to wielki dramat, areszt to nie to samo co więzienie. Po prostu jeżeli zostało popełnione przestępstwo, a podejrzany nie ma stałego miejsca pobytu w Niemczech, sąd może taki areszt zasądzić. W takim przypadku niezbędna jest konsultacja z adwokatem, aby można było złożyć stosowne wnioski o wyjaśnienie podstaw aresztowania. Często już po jednym wniosku udaje się uzyskać zwolnienie z tymczasowego aresztu.

POLIZEI nie taki diabeł straszny

Jeżeli dojdzie do popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, czy to jazdy pod wpływem alkoholu, czy pobicia pod dyskoteką, pierwszą instytucją, która sprawą się zajmuje, jest policja. Policja jest organem, który jedynie bada i zbiera dowody przestępstwa, zaś decyzję o dalszym postępowaniu podejmuje prokurator. Dlatego tak bardzo ważne jest, aby nie ułatwiać policji zadania i nie przyznawać się do winy. Gdy policja zakończy zbieranie materiału dowodowego, przekazuje całość akt do prokuratury. I to prokurator decyduje o tym, czy postępowanie ma toczyć się dalej, czy też nie. PROKURATOR der Staatsanwalt

Ogólnie rzec biorąc, prokurator (Staatsanwalt) ma trzy możliwości do prowadzenia postępowania. Może postępowanie umorzyć (einstellen), skierować sprawę do sądu albo też złożyć wniosek o sądowy nakaz karny (Strafbefehl). Jeżeli mamy szczęście, prokurator umorzy postępowanie. Umorzenie oznacza, że nastąpiły pewne okoliczności, które nie dopuszczają do ukarania podejrzanego. Jeżeli prokurator stwierdzi, że do popełnienia przestępstwa najprawdopodobniej doszło, kieruje wniosek do sądu. Sąd ustali wtedy termin rozprawy i rozpoczyna się normalny proces karny. Trzecią drogą prowadzenia postępowania jest złożenie przez prokuratora wniosku o sądowy nakaz karny –„Strafbefehl”. STRAFBEFEHL Co to jest?

Sądowy nakaz karny (Strafbefehl) jest swego rodzaju „ofertą” skierowaną do nas przez sąd. Sąd przymyka oko na nasz występek, oferując małą karę, a my – jeśli faktycznie mamy coś na sumieniu – otrzymujemy szansę zakończenia postępowania. Nierzadko zdarza się jednak, że taki nakaz karny otrzymamy, mimo że rzeczywiście jesteśmy niewinni. Często zdarza się, że ktoś nas pomawia o jakiś występek, a sąd, nie wysłuchując naszej strony, od razu wysyła do nas nakaz karny. W takiej sytuacji konieczna jest jak najszybsza konsultacja z adwokatem w celu złożenia zażalenia, na które mamy tylko dwa tygodnie. Po złożeniu zażalenia następuje normalny proces karny. Adwokat składa nie tylko zażalenie, ale na podstawie akt analizuje szanse i ryzyka takiego procesu, które omawia z klientem. ADWOKAT

Adwokat, który bada sprawę w postępowaniu karnym, bada ją pod dwoma kątami. Po pierwsze sprawdza, czy jest ogólna szansa na wybronienie klienta. Wyrok uniewinniający jest celem numer jeden. Jeśli jednak dowody są zbyt mocne, zadaniem adwokata jest uzyskanie jak najniższej kary dla swojego klienta. Z tego względu niezbędna jest dogłębna analiza aktu oskarżenia i realna ocena ryzyka. Czasami może zdarzyć się tak, że wbrew przedstawionej powyżej „złotej zasadzie” odmowy składania zeznań, można się, z czysto taktycznych względów, do przestępstwa przyznać. Jednak w kwestii tego, czy składać zeznania, czy też nie, należy skonsultować się ze specjalistą.